CPP- co go charakteryzuje?
- przewlekły ból lokalizujący się w miednicy mniejszej
- nie jest związany z cyklem menstruacyjnym
- ból utrzymujący się co najmniej 6 miesięcy
- w przeciwieństwie do bólu epizodycznego, ma charakter niemalże ciągły i nie odpowiada na tradycyjne leczenie ambulatoryjne
- dotyczy 8,5%–15% kobiet w każdym wieku oraz do 12% kobiet w wieku rozrodczym
Etiologia CPP najczęściej nie jest znana, a przyczyny jego powstawania mogąbyć złożone. Wynika to między innymi z faktu, iż w CPP dolegliwości pacjentek związane są z wieloma zaburzeniami układów leżących w bliskim sąsiedztwie, takich jak układ pokarmowy i moczowo-płciowy, do tego mogą dochodzić różne nieprawidłowości związane z układem mięśniowo-szkieletowym czy też zaburzenia o podłożu psychoneurologicznym.
Diagnoza powinna być postawiona w oparciu o czynniki mogące być źródłem CPP, które możemy podzielić na:
- ginekologiczne: endometrioza, adenomioza, mięśniaki macicy, guzy jajnika, chlamydioza, zapalenie błony śluzowej macicy lub jajowodów, żylaki miednicy, zapalenie narządów miednicy mniejszej, dyspareunia, wulwodynia
- urologiczne: śródmiąższowe zapalenie pęcherza, zespół cewki moczowej, pęcherzowa kamica moczowa, dyssynergia wypieracza pęcherza moczowego
- żołądkowo-jelitowe: zespół jelita drażliwego, zaparcia, nietolerancja glutenu, przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego, choroby zapalne jelit
- psychosomatyczne: depresja, zaburzenia snu, zaburzenia psychoseksualne, migrena z objawami w jamie brzusznej.
- mięśniowo-szkieletowe i neurologiczne: zespół mięśnia dźwigacza odbytu, zespół mięśnia gruszkowatego, fibromialgia, zrosty pooperacyjne, uwięźnięcie nerwu w bliźnie, zespoły ucisku na nerwy, bóle mięśniowo-powięziowe, neuropatie, wypadanie jądra miażdżystego, przepukliny ściany brzucha
Uważa się, że najczęstszym powodem bólu, bo aż u 25% kobiet, jest endometrioza oraz zrosty pooperacyjne. Inne źródła dodają do najpowszechniejszych przyczyn CPP zespół jelita drażliwego i śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego.
Diagnostyka:
- badanie fizykalne pacjentki oraz dokładne zebranie wywiadu;
- morfologia krwi, wymazy z szyjki macicy oraz analiza moczu;
- w zależności od objawów oraz na podstawie dotychczasowych wyników mogą zostać zlecone dodatkowe badania, takie jak USG, rezonans magnetyczny lub laparoskopia – tego typu diagnostyka powinna być wykonywana tylko w przypadkach uzasadnionych wskazań!
Leczenie – metody niezabiegowe
- fizjoterapia i terapia behawioralna
- środki przeciwbólowe (niesteroidowe leki przeciwzapalne, paracetamol, opioidy)
- środki hormonalne (tabletki antykoncepcyjne, progestageny, agoniści GnRH)
- antybiotyki
- leki antydepresyjne
Leczenie – metody zabiegowe (przykłady)
- usunięcie wszystkich ognisk endometriozy
- miomektomia ( wyłuszczenie mięśniaków) w przypadku objawowych mięśniaków
- usunięcie wyrostka robaczkowego w przypadku objawów przewlekłego zapalenia wyrostka robaczkowego
- usuwanie zrostów wewnątrzotrzewnowych
- zamykanie wrót przepuklin
- ostrzykiwanie punktów spustowych w przypadku bólu mięśniowego
- …… czy wreszcie usunięcie macicy i/lub jajowodów w przypadku wyczerpania innych metod leczenia